Ελληνικές παροιμίες/Χ
* Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω
Χ
[επεξεργασία]- Χαιρέτα μας τον πλάτανο.
- Χαιρέτα μου τον πλάτανο.
- Χαιρέτα μου τον πλάτανο και Νικολό καρτέρει.
- Χαλεπὰ τὰ καλά. (αρχαιοελληνικό ρητό)
- Χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα.
- Χαρά σ' τον που γεννήθηκε με τρίχες στο κορμί του.
- Χάρε χαρά που μου 'φερες και λύπη που μου πήρες.
- Χάρη στο βασιλικό ποτίζεται και η γλάστρα.
- Κοντά στο βασιλικό ποτίζεται και η γλάστρα.
- Χάσ' απού του δίκιου σου, για να 'σ' αργά 'σ' του σπίτ' σου.
- Χαρτί μιλήσει χωριάτη πάψει.
- Χέρι που δεν μπορείς να δαγκάσεις, φίλα το.
- Χέσε μέσα Πολυχρόνη που δεν γίναμε ευζώνοι.
- Χέστηκε η φοράδα στ΄ αλώνι.
- Χέστηκε η Φατμέ στο Γενί τζαμί.
- Χέστηκε η Φατμέ στη Γκιουλ μπαξε.
- Χέστηκε ο Πολύδωρος που 'ναι στα πόδια γρήγορος.
- Χεστήκαμε που κλάναμε.
- Χέσε ψηλά κι αγνάντευε.
- Χέσε ψηλά κι αγνάντευε και πέτα βοτσαλάκια.
- Χιόνι πέφτει το Γενάρη, χαρές θα 'ν' τον Αλωνάρη.
- Χιόνι του Δεκεμβρίου, χρυσάφι του καλοκαιριού.
- Χιόνισ' έβρεξ' ο Γενάρης, όλ' οι μύλοι μας θ' αλέθουν.
- Χόρευε κυρά Ντουντού κοίτα και το σπίτι σου.
- Χόρτασε η ψείρα και βγήκε στον γιακά
- Χους εις χουν και πνεύμα εις Πνεύμα απελεύσει.
- Χρόνια και ζαμάνια.
- Χρόνου φείδου.
- Χωριό που φαίνεται κολαούζο δε θέλει.
- Χωρίς κουπιά και άρμενα, Αϊ-Νικόλα βόηθα.
- Χτίζει σπίτια η ομόνοια, τα γκρεμίζει η διχόνοια.
- Χώρια παπάς, χώρια παπαδιά. (Κρήτη)
- Χωρίσαμε τα τσανάκια μας.