Της κακομοίρας

- Ψωνισες αφεντικο;

- Μαλιστα ψωνισαμε κυριε Ζηκο ψωνισαμε

- Και τι πηρες;

- Διαφορα! Καλτσες, γραβατες, υποκαμισο!

- Γιατι το λες υποκαμισο; Υπολοχαγος ειναι;

- Αντε φυγε ρε!

- Τι χρωμα το πηρες;

- Ασπρο.

- Γιατι δεν επερνες και ενα μαυρο; Το μαυρο θα φορεσεις πρωτα!

- Ζηκο!!!!!

- Τα πηρες ολα δηλαδη!

- Ναι!

- Ξεχασες το σπουδαιοτερο!

- Τι;

- Σαμαρι πηρες;

---

Ζήκος: Γιατί μουντζώνεις εσύ, αφεντικό; Γιατί μουντζώνεις;
Κυρ-Παντελής: Πού 'σουνα ρε;
Ζ: Ρε; Ποιόν είπες ρε; Ρε εμένα; Με το ρε δεν σου επιτρέπω να μου μιλάς, εμένα, εγώ το ρε δεν το σηκώνω. Ούτε ρε δέχομα, ούτε χειρονομίες δέχομαι, εγώ.
Π: Εσύ μου κάνεις χειρονομίες!
Ζ: Σου κάνω χειρονομίες για να μη μου κάνεις εσύ. Ούτε ρε σηκώνω εγώ, τ' άκουσες;

---

Π: Ήταν ένα ανοιξιάτικο πρωϊνο και εγώ ξεφόρτωνα σαρδέλες.
Ζ: Τι κρίμα να μην είμαι εκεί να σε φωτογραφίσω, ρε κερατά.
Π: Εξ' αίφνης κάτω απο το γαλάζιο τ' ουρανού, τη βλέπω να στρίβει τη γωνία και τάκα τάκα τα τακουνάκια στο τσιμέντο στα πλακάκια.
Ζ: Πιδί φέρε ένα λουκούμι στο παιδί.(παύση) Έφτασεεε!
Π: Αυτό ήτανε, είμαι ο πιο δυστυχισμένος άνθρωπος των βαλκανίων. Ένας σύφουνας ξερίζωσε το λογικό μου, μια θύελλα ξεθεμέλιωσε την καρδιά μου, μια πυρκαγιά πυρπόλησε την ψυχή μου και ένα αστραπόβροντοοο...
Ζ: Ππρρρρρρρ... μα δεν εντρέπεσαι;Τι κάνεις τώρα; Το μαντρόσκυλο του μαγαζιού κάνεις τώρα; Τι του λες έν' αστραπόβροντο, πες του το αμανετζίδικα τον άνθρωπο, αμανετζίδικα. (μελωδικά:αμανές) Κι ένα αστραπόοοοοβροντοοοοο με ντεεεε κι αρεεεεμμ, να το πιάσεις τεκετζίδικα (μελωδικά:ρεμπέτικο βαρύ). Κι ένα αστραπόκοκο ντο κοκοκοβροντο...