Γλώσσα (λαογραφία)

Ελληνικές παροιμίες για τη γλώσσα, που αποτελούν προϊόντα μακραίωνης πείρας:

• "Γλώσσα που λαθεύει την αλήθεια λέγει"
• "Γλώττα λανθάνουσα τ΄ αληθή λέγει"
• "Η γλυκειά γλώσσα βγάζει και φίδι από τη τρύπα"
• "Η γλυκειά γλώσσα βυζαίνει δυο μανάδες"
• "Η γλώσσα κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει"
• "Η γλώσσα κάστρα καταλεί και κάστρα θεμελιώνει"
• "Ή το χέρι στη τσέπη ή το μέλι στη γλώσσα" (τρόποι επιυχίας σκοπού)
• "Κάλλιο να σε μαλάξει γλώσσα φιδιού παρά ανθρώπου στόμα"¨
• "Μικρός τόπος, μεγάλη γλώσσα"
• "Όπου λείπει η καρδιά μιλεί η γλώσσα" (Ζακύνθου)
• "Τα βόδια δένουν απ΄ τα κέρατα τον άνθρωπο απ΄τη γλώσσα"
• "Χρήματα δεν έχεις τη γλώσσα σου δένεις" (επί πενίας που χάνεται το θάρρος)