Φιόντορ Ντοστογιέφσκι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
→Το Υπόγειο (1864): +Αδελφοί Καραμάζοφ |
μ →Χωρίς πηγές: μεταφορά στη σελίδα συζ. |
||
| Γραμμή 43: | Γραμμή 43: | ||
* Αδερφοί μου, μη σας τρομάζουν οι αμαρτίες των ανθρώπων, αγαπάτε τον άνθρωπο ακόμα και μες στην αμαρτία του, γιατί αυτή η αγάπη είναι το ομοίωμα της αγάπης του Θεού κι αποτελεί την ανώτερη αγάπη επί της γης. Αγαπάτε τη δημιουργία του Θεού και στην ολότητά της μα και στο κάθε της κομματάκι. [...] . Ν' αγαπάτε τα [[ζώα]]. Ο Θεός τους έδωσε λίγη νοημοσύνη κι ασυννέφιαστη χαρά. [...] Ν' αγαπάτε ιδιαίτερα τα [[παιδί|παιδάκια]] γιατί κι αυτά είναι αναμάρτητα, σαν τους αγγέλους, και ζούνε για να μας δίνουν χαρά, για να εξαγνίζουν τις καρδιές μας και είναι σαν μια υπόδειξη για μας. Αλλοίμονο σ' όποιον προσβάλει ένα παιδί. |
* Αδερφοί μου, μη σας τρομάζουν οι αμαρτίες των ανθρώπων, αγαπάτε τον άνθρωπο ακόμα και μες στην αμαρτία του, γιατί αυτή η αγάπη είναι το ομοίωμα της αγάπης του Θεού κι αποτελεί την ανώτερη αγάπη επί της γης. Αγαπάτε τη δημιουργία του Θεού και στην ολότητά της μα και στο κάθε της κομματάκι. [...] . Ν' αγαπάτε τα [[ζώα]]. Ο Θεός τους έδωσε λίγη νοημοσύνη κι ασυννέφιαστη χαρά. [...] Ν' αγαπάτε ιδιαίτερα τα [[παιδί|παιδάκια]] γιατί κι αυτά είναι αναμάρτητα, σαν τους αγγέλους, και ζούνε για να μας δίνουν χαρά, για να εξαγνίζουν τις καρδιές μας και είναι σαν μια υπόδειξη για μας. Αλλοίμονο σ' όποιον προσβάλει ένα παιδί. |
||
** «Απ' τις ομιλίες και τις διδαχές του Στάρετς Ζωσιμά», σελ. 252, 253 |
** «Απ' τις ομιλίες και τις διδαχές του Στάρετς Ζωσιμά», σελ. 252, 253 |
||
== Χωρίς πηγές == |
|||
* Αγαπητέ μου! ν' [[αγάπη|αγαπάς]] τους ανθρώπους έτσι όπως είναι, είναι αδύνατον. Και όμως, πρέπει. Και γι' αυτό κοίτα να τους φέρεσαι με καλοσύνη, ανόρεχτα, σφίγγοντας την ψυχή σου από τη δυσοσμία και κλείνοντας τα μάτια σου. |
|||
* Γίνε πλούσιος και το παν είναι δικό σου. Δεν υπάρχει πιο διεφθαρμένη σκέψη απ' αυτήν. |
|||
* Εάν υπήρχαν και στον ουρανό χαρτοπαίγνια, ο χαρτοπαίκτης θα εξακολουθούσε να παίζει και εκεί. |
|||
* Εγώ αγαπάω τους ανθρώπους. Ακόμα και η σκέψη να μοιραστώ το δωμάτιο με κάποιον απ' αυτούς μου είναι ανυπόφορη. |
|||
* Κανένας πόνος της ζωής δεν είναι τόσο βαθύς, που να μπορεί να συγκριθεί με το [[θάνατος|θάνατο]], αυτόν τον αιώνιο ανταγωνιστή της. |
|||
* Μπορούμε να καταλάβουμε το χαρακτήρα κάποιου πολύ καλύτερα από το [[γέλιο]] του, παρά μέσω μιας βαρετής ψυχολογικής εξέτασης. |
|||
* Να είσαι περήφανος, αυστηρός. Μην ζητήσεις καμιά παρηγοριά από κανέναν, υπόφερε σιωπηλά. |
|||
* Όλες οι ουτοπίες θα ξεπεραστούν, μόνο αν οι άνθρωποι αποκτήσουν φτερά και γίνουν άγγελοι. |
|||
* Όνειρα, οράματα πολυασχόλου διανοίας. |
|||
* Όσο ο άνθρωπος είναι ελεύθερος, ακατάβλητα πασχίζει και με πόνο, μόνο να'βρει κάποιον να λατρεύει. |
|||
* Όσο υπάρχουν πολύ ανεπτυγμένα συναισθήματα και καρδιά που αισθάνεται βαθειά, εκεί δεν αποκλείονται η λύπη και ο πόνος. |
|||
* Ο πολιτισμός μιας χώρας φαίνεται από το επίπεδο διαβίωσης των φυλακισμένων της. |
|||
* Οι αδύνατοι κολακεύονται όταν τους κακομεταχειρίζονται. |
|||
* Πολύ λίγο χρειάζεται για να καταστρέψεις έναν άνθρωπο: αρκεί να του πεις, ότι το έργο στο οποίο έχει αφιερώσει όλη τη ζωή του είναι άχρηστο. |
|||
* Πάσχω, άρα υπάρχω. |
|||
* Τίποτα πιο δύσκολο από την ευθύτητα και τίποτα πιο εύκολο από την [[κολακεία]]. |
|||
* Το πάθος αξίζει περισσότερο από την [[απάθεια]]. |
|||
* Υπάρχει ομορφιά και μέσα στην ντροπή ακόμα. |
|||
== Εξωτερικοί σύνδεσμοι == |
== Εξωτερικοί σύνδεσμοι == |
||
Αναθεώρηση της 14:59, 9 Ιουλίου 2015
Ο Φιόντορ Μιχάηλοβιτς Ντοστογιέφσκι (11 Νοεμβρίου 1821 - 9 Φεβρουαρίου 1881) ήταν Ρώσος συγγραφέας, κορυφαία μορφή της παγκόσμιας λογοτεχνίας.
Αποφθέγματα
- Πάσχω, άρα υπάρχω.
- Ο άνθρωπος είναι δυστυχισμένος γιατί δεν ξέρει ότι είναι ευτυχισμένος.
- Οι δαιμονισμένοι (1872), Μέρος ΙΙ, κεφ. Ι
- Αν δεν υπάρχει Θεός, τότε εγώ είμαι ο Θεός.
- Οι δαιμονισμένοι (1872), Μέρος ΙΙΙ, κεφ. VI
Το Υπόγειο (1864)
- Πηγή: Το Υπόγειο, μετάφρ. Γιώργης Σημηριώτης, εκδ. Γράμματα (1990), ISBN 9603291293
- Κύριοι, για να πούμε την αλήθεια, ο άνθρωπος δεν είναι κουτός. [...] Όμως κι αν δεν είναι κουτός, είναι φοβερά αχάριστος. Αχάριστος όσο δεν παίρνει. Νομίζω μάλιστα ότι ο καλύτερος ορισμός του ανθρώπου είναι ο ακόλουθος: ον δίποδο και αχάριστο.
- Μέρος πρώτο, ενότητα 8, σελ. 34
- [...] Όσο κουτός κι αν είναι ο άνθρωπος της δράσης, ο πρακτικός άνθρωπος, του περνάει κάποια στιγμή από το νου πως ο δρόμος τελειώνει πάντα κάπου· πως το κυριότερο δεν είναι να μάθει πού πηγαίνει ο δρόμος, αλλά να τραβήξει μπροστά, και πως το φρόνιμο παιδί δεν εγκαταλείπει το επάγγελμα του μηχανικού και δεν ρίχνεται στην ολέθρια τεμπελιά που, καθώς ξέρουμε, είναι η μητέρα της διαφθοράς.
- Μέρος πρώτο, ενότητα 9, σελ. 38
- συντ. Η τεμπελιά είναι η μητέρα της διαφθοράς.
- Με μια λέξη ο άνθρωπος είναι παράξενα καμωμένος. [...] Συμφωνώ, δύο και δύο κάνουν τέσσερα, είναι ένα θαυμάσιο πράγμα· ε λοιπόν, και το δύο και δύο κάνουν πέντε, είναι καμιά φορά πιο χαριτωμένο.
- Μέρος πρώτο, ενότητα 9, σελ. 39
- Χωρίς αγνή καρδιά δεν μπορεί να υπάρξει τέλεια και δίκαιη συνείδηση.
- Μέρος πρώτο, ενότητα 11, σελ. 44
- Στις αναμνήσεις κάθε ανθρώπου υπάρχουν πράγματα που δεν τα εμπιστεύεται σ' όλον τον κόσμο, αλλά μόνο στους φίλους του.
- Μέρος πρώτο, ενότητα 11, σελ. 44, 45
Αδελφοί Καραμάζοφ (1879-1880)
- Πηγή: Αδελφοί Καραμάζοφ τόμος δεύτερος, μετάφρ. Άρης Αλεξάνδρου, εκδ. Γκοβόστη (1990)
- Σκέφτομαι πως αν δεν υπάρχει διάβολος κι αν κατά συνέπεια τον δημιούργησε ο άνθρωπος, τότε σίγουρα τον δημιούργησε κατ' εικόνα και ομοίωσή του.
- «Ανταρσία», σελ. 130
- Υπάρχει τάχα στον κόσμο έστω κι ένα πλάσμα μονάχα που θα μπορούσε και θα 'χε το δικαίωμα να συγχωρέσει; Δεν την θέλω την αρμονία, από αγάπη στην ανθρωπότητα δεν τη θέλω.
- «Ανταρσία», σελ. 140
- Δεν υπάρχει πιο ακατάπαυστη και πιο βασανιστική φροντίδα για τον άνθρωπο, όταν μένει ελεύθερος, παρά πώς να βρει όσο γίνεται γρηγορότερα κάποιον να προσκυνάει.
- «Ο Μέγας Ιεροεξεταστής», σελ. 154
- Αδερφοί μου, μη σας τρομάζουν οι αμαρτίες των ανθρώπων, αγαπάτε τον άνθρωπο ακόμα και μες στην αμαρτία του, γιατί αυτή η αγάπη είναι το ομοίωμα της αγάπης του Θεού κι αποτελεί την ανώτερη αγάπη επί της γης. Αγαπάτε τη δημιουργία του Θεού και στην ολότητά της μα και στο κάθε της κομματάκι. [...] . Ν' αγαπάτε τα ζώα. Ο Θεός τους έδωσε λίγη νοημοσύνη κι ασυννέφιαστη χαρά. [...] Ν' αγαπάτε ιδιαίτερα τα παιδάκια γιατί κι αυτά είναι αναμάρτητα, σαν τους αγγέλους, και ζούνε για να μας δίνουν χαρά, για να εξαγνίζουν τις καρδιές μας και είναι σαν μια υπόδειξη για μας. Αλλοίμονο σ' όποιον προσβάλει ένα παιδί.
- «Απ' τις ομιλίες και τις διδαχές του Στάρετς Ζωσιμά», σελ. 252, 253
