Τα κίτρινα γάντια: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 4: | Γραμμή 4: | ||
==Χαρακτηριστικές ατάκες Σταυρίδη - Γκιωνάκη== |
==Χαρακτηριστικές ατάκες Σταυρίδη - Γκιωνάκη== |
||
Σταυρίδης: Ποιος είναι εδώ; |
'''Σταυρίδης''': Ποιος είναι εδώ; |
||
Γκιωνάκης: Εμείς οι δύο! |
'''Γκιωνάκης''': Εμείς οι δύο! |
||
Σταυρίδης: Άχου κάτι τσαχπινιές! |
'''Σταυρίδης''': Άχου κάτι τσαχπινιές! |
||
Γκιωνάκης: Τι θέτε;... Θέτε τίποτα; |
'''Γκιωνάκης''': Τι θέτε;... Θέτε τίποτα; |
||
Σταυρίδης: Έχεις μια πορτοκαλάδα ρε; |
'''Σταυρίδης''': Έχεις μια πορτοκαλάδα ρε; |
||
Γκιωνάκης: Πορτοκαλάδα θέτε; |
'''Γκιωνάκης''': Πορτοκαλάδα θέτε; |
||
Σταυρίδης: Ναι ρε. |
'''Σταυρίδης''': Ναι ρε. |
||
Γκιωνάκης: Από πορτοκάλια; |
'''Γκιωνάκης''': Από πορτοκάλια; |
||
Σταυρίδης: Όχι από μούσμουλα. |
'''Σταυρίδης''': Όχι από μούσμουλα. |
||
Γκιωνάκης: Καλό. |
'''Γκιωνάκης''': Καλό. |
||
Σταυρίδης: Να που το ρίξαμε κι οι δυό τις τσαχπινιές και πως θα βγάλουμε άκρη... |
'''Σταυρίδης''': Να που το ρίξαμε κι οι δυό τις τσαχπινιές και πως θα βγάλουμε άκρη... |
||
Γκιωνάκης: Ναι... |
'''Γκιωνάκης''': Ναι... |
||
Σταυρίδης: Φέρε μια πορτοκαλάδα ρε. |
'''Σταυρίδης''': Φέρε μια πορτοκαλάδα ρε. |
||
Γκιωνάκης: Πορτοκαλάδα θέτε; |
'''Γκιωνάκης''': Πορτοκαλάδα θέτε; |
||
Σταυρίδης: Πορτοκαλάδα... Λεμονάδα... |
'''Σταυρίδης''': Πορτοκαλάδα... Λεμονάδα... |
||
Γκιωνάκης: Λεμονάδα θέτε; |
'''Γκιωνάκης''': Λεμονάδα θέτε; |
||
Σταυρίδης: Άντε λεμονάδα. |
'''Σταυρίδης''': Άντε λεμονάδα. |
||
Γκιωνάκης: Από λεμόνια; |
'''Γκιωνάκης''': Από λεμόνια; |
||
Σταυρίδης: Ώ ρε τι θα γίνω 'γω με δαύτον! Ρε έχεις μια γκαζόζα; |
'''Σταυρίδης''': Ώ ρε τι θα γίνω 'γω με δαύτον! Ρε έχεις μια γκαζόζα; |
||
Γκιωνάκης: Γκαζόζα θέτε; |
'''Γκιωνάκης''': Γκαζόζα θέτε; |
||
Σταυρίδης: Γκαζόζα... σόδα... |
'''Σταυρίδης''': Γκαζόζα... σόδα... |
||
Γκιωνάκης: Σόδα θέτε; |
'''Γκιωνάκης''': Σόδα θέτε; |
||
Σταυρίδης: Ω ρε τι θα γίνω εγώ με σένανε! |
'''Σταυρίδης''': Ω ρε τι θα γίνω εγώ με σένανε! |
||
Γκιωνάκης: Ε τι; μια μου λέτε λ...εμονάδα, μια π...ορτοκαλάδα, μια σ...όδα, ε τι θέτε; |
'''Γκιωνάκης''': Ε τι; μια μου λέτε λ...εμονάδα, μια π...ορτοκαλάδα, μια σ...όδα, ε τι θέτε; |
||
Σταυρίδης: Άκου δω! Μια κι έξω! Πορτοκαλάδα! |
'''Σταυρίδης''': Άκου δω! Μια κι έξω! Πορτοκαλάδα! |
||
Γκιωνάκης: Πορτοκαλάδα θέτε; |
'''Γκιωνάκης''': Πορτοκαλάδα θέτε; |
||
Σταυρίδης: Αα στάσου ααα! Μη το ξαναπάμε απ΄ την αρχή! |
'''Σταυρίδης''': Αα στάσου ααα! Μη το ξαναπάμε απ΄ την αρχή! |
||
Γκιωνάκης: Πορτοκαλάδα θέτε; |
'''Γκιωνάκης''': Πορτοκαλάδα θέτε; |
||
Σταυρίδης: Πορτοκαλάδα! |
'''Σταυρίδης''': Πορτοκαλάδα! |
||
Γκιωνάκης: Να σας δώκω |
'''Γκιωνάκης''': Να σας δώκω |
||
Σταυρίδης: Άιντε δώκε μου τέλος πάντων να ξαμπερδεύουμε. |
'''Σταυρίδης''': Άιντε δώκε μου τέλος πάντων να ξαμπερδεύουμε. |
||
Σταυρίδης: Ρε συ, ο Παλαιών Πατρών Γερμανός είναι αυτός; |
'''Σταυρίδης''': Ρε συ, ο Παλαιών Πατρών Γερμανός είναι αυτός; |
||
Γκιωνάκης: Τσου. Έλληνας είναι! |
'''Γκιωνάκης''': Τσου. Έλληνας είναι! |
||
Σταυρίδης: Κατάλαβα... (βλέπει τα γάντια) |
'''Σταυρίδης''': Κατάλαβα... (βλέπει τα γάντια) |
||
Σταυρίδης: Αμάν! Ρε συ! |
'''Σταυρίδης''': Αμάν! Ρε συ! |
||
Γκιωνάκης: Τι με θέτε; |
'''Γκιωνάκης''': Τι με θέτε; |
||
Σταυρίδης: Ποιος καθόταν εδώ; |
'''Σταυρίδης''': Ποιος καθόταν εδώ; |
||
Γκιωνάκης: Πού; |
'''Γκιωνάκης''': Πού; |
||
Σταυρίδης: Σ' αυτό εδώ το τραπέζι. |
'''Σταυρίδης''': Σ' αυτό εδώ το τραπέζι. |
||
Γκιωνάκης: Στο τραπέζι; |
'''Γκιωνάκης''': Στο τραπέζι; |
||
Σταυρίδης: Ναι. |
'''Σταυρίδης''': Ναι. |
||
Γκιωνάκης: Κανένας. Κάθονται στα τραπέζια οι άνθρωποι; Χε χε... |
'''Γκιωνάκης''': Κανένας. Κάθονται στα τραπέζια οι άνθρωποι; Χε χε... |
||
Σταυρίδης: Ποιος καθόταν εδώ μωρέ; |
'''Σταυρίδης''': Ποιος καθόταν εδώ μωρέ; |
||
Γκιωνάκης: Στο τραπέζι; |
'''Γκιωνάκης''': Στο τραπέζι; |
||
Σταυρίδης: Όχι! Στις καρέκλες. |
'''Σταυρίδης''': Όχι! Στις καρέκλες. |
||
Γκιωνάκης: Α! Στις καρέκλες! Στις καρέκλες μάλιστα. Αλλά εσείς μου λέτε στο τραπέζι. Στο τραπέζι δεν κάθονται οι άνθρωποι. |
'''Γκιωνάκης''': Α! Στις καρέκλες! Στις καρέκλες μάλιστα. Αλλά εσείς μου λέτε στο τραπέζι. Στο τραπέζι δεν κάθονται οι άνθρωποι. |
||
Σταυρίδης: Ρε παναθεμά τον! Βρε λεβέντη μου σ΄ αυτές εδώ τις καρέκλες, που είναι και οι δυό πορτοκαλάδες, ποιος καθότανε; |
'''Σταυρίδης''': Ρε παναθεμά τον! Βρε λεβέντη μου σ΄ αυτές εδώ τις καρέκλες, που είναι και οι δυό πορτοκαλάδες, ποιος καθότανε; |
||
Γκιωνάκης: Εδώ; |
'''Γκιωνάκης''': Εδώ; |
||
Σταυρίδης: Ναι! |
'''Σταυρίδης''': Ναι! |
||
Γκιωνάκης: Που είναι και οι δυό πορτοκαλάδες; |
'''Γκιωνάκης''': Που είναι και οι δυό πορτοκαλάδες; |
||
Σταυρίδης: Ναι! |
'''Σταυρίδης''': Ναι! |
||
Γκιωνάκης: Ποιος καθότανε; |
'''Γκιωνάκης''': Ποιος καθότανε; |
||
Σταυρίδης: Ναι!!! |
'''Σταυρίδης''': Ναι!!! |
||
Γκιωνάκης: Δεν ξέρω... |
'''Γκιωνάκης''': Δεν ξέρω... |
||
Σταυρίδης: Πώς δεν ξέρεις; Πώς δεν ξέρεις δηλαδή; |
'''Σταυρίδης''': Πώς δεν ξέρεις; Πώς δεν ξέρεις δηλαδή; |
||
Γκιωνάκης: Ε πού θέλετε να ξέρω; Εγώ δεν ήμουνα εδώ. Η κυρά Θοδώρα ήτανε. Αλλά πάλι... δυο πορτοκαλάδες... ε, δυο θα 'τανε. κάνα ζευγαράκι θα 'τανε. |
'''Γκιωνάκης''': Ε πού θέλετε να ξέρω; Εγώ δεν ήμουνα εδώ. Η κυρά Θοδώρα ήτανε. Αλλά πάλι... δυο πορτοκαλάδες... ε, δυο θα 'τανε. κάνα ζευγαράκι θα 'τανε. |
||
Σταυρίδης: Ζευγαράκι ε; |
'''Σταυρίδης''': Ζευγαράκι ε; |
||
Γκιωνάκης: Ε, πώς; Έρχονται πολλά ζευγάρια εδώ. |
'''Γκιωνάκης''': Ε, πώς; Έρχονται πολλά ζευγάρια εδώ. |
||
Σταυρίδης: Πολλά ε; |
'''Σταυρίδης''': Πολλά ε; |
||
Γκιωνάκης: Πολλά πολλά... |
'''Γκιωνάκης''': Πολλά πολλά... |
||
Σταυρίδης: Και δε μου λες... Αυτό το ζευγαράκι που καθόταν εδώ στο τραπέζι... |
'''Σταυρίδης''': Και δε μου λες... Αυτό το ζευγαράκι που καθόταν εδώ στο τραπέζι... |
||
Γκιωνάκης: Στο τραπέζι; |
'''Γκιωνάκης''': Στο τραπέζι; |
||
Σταυρίδης: Στις καρέκλες! Στις καρέκλες, πανάθεμά σε! Στις καρέκλες! Λοιπόν. Λέω, αυτό το ζευγαράκι που καθόταν εδώ... |
'''Σταυρίδης''': Στις καρέκλες! Στις καρέκλες, πανάθεμά σε! Στις καρέκλες! Λοιπόν. Λέω, αυτό το ζευγαράκι που καθόταν εδώ... |
||
Γκιωνάκης: Στις... στις καρέκλες... |
'''Γκιωνάκης''': Στις... στις καρέκλες... |
||
Σταυρίδης: Στις καρέκλες! Στις καρέκλες! Πάει και τέλειωσε! Στις καρέκλες! Τις καρδιές μας θα χαλάσουμε τώρα; |
'''Σταυρίδης''': Στις καρέκλες! Στις καρέκλες! Πάει και τέλειωσε! Στις καρέκλες! Τις καρδιές μας θα χαλάσουμε τώρα; |
||
Γκιωνάκης: Μά'ιστα... |
'''Γκιωνάκης''': Μά'ιστα... |
||
Σταυρίδης: Είμαστε άντρες και τον λόγο μας τον κρατάμε. |
'''Σταυρίδης''': Είμαστε άντρες και τον λόγο μας τον κρατάμε. |
||
Γκιωνάκης: Μά'ιστα. |
'''Γκιωνάκης''': Μά'ιστα. |
||
Σταυρίδης: Στις καρέκλες! |
'''Σταυρίδης''': Στις καρέκλες! |
||
Γκιωνάκης: Μά'ιστα. |
'''Γκιωνάκης''': Μά'ιστα. |
||
Σταυρίδης: Τι μάλιστα μωρε; |
'''Σταυρίδης''': Τι μάλιστα μωρε; |
||
Γκιωνάκης: Ε, τί θέτε τώρα; |
'''Γκιωνάκης''': Ε, τί θέτε τώρα; |
||
Σταυρίδης: Μωρέ σε ρωτάω μωρέ... Αυτό το ζευγαράκι που καθόταν εδώ, που στο διάολο πάει τώρα; |
'''Σταυρίδης''': Μωρέ σε ρωτάω μωρέ... Αυτό το ζευγαράκι που καθόταν εδώ, που στο διάολο πάει τώρα; |
||
Γκιωνάκης: Ε, ζευγαράκι είναι... θα 'χει πάει κατά τα πευκάκια. |
'''Γκιωνάκης''': Ε, ζευγαράκι είναι... θα 'χει πάει κατά τα πευκάκια. |
||
Σταυρίδης: Κατά τα πευκάκια; |
'''Σταυρίδης''': Κατά τα πευκάκια; |
||
Γκιωνάκης: Ναι, τα ζευγαράκια την ημέρα τραβάνε κατά τα πευκάκια, και το βράδυ κατά την αμμουδιά. |
'''Γκιωνάκης''': Ναι, τα ζευγαράκια την ημέρα τραβάνε κατά τα πευκάκια, και το βράδυ κατά την αμμουδιά. |
||
Σταυρίδης: Ώστε έτσι λοιπόν τα ζευγαράκια... Είτε μέρα είναι είτε νύχτα είναι, την κουτσουκέλα τους θα την κάνουν ε; (Μυρίζει τα γάντια) |
'''Σταυρίδης''': Ώστε έτσι λοιπόν τα ζευγαράκια... Είτε μέρα είναι είτε νύχτα είναι, την κουτσουκέλα τους θα την κάνουν ε; (Μυρίζει τα γάντια) |
||
Γκιωνάκης: Μυρίζει; Μυρίζει;... Μυρίζει! Έτσι είναι αυτά τα πράγματα. Κι εγώ αγαπάω μία δεκαεννέα χρόνια αλλά δεν με θέλει. |
'''Γκιωνάκης''': Μυρίζει; Μυρίζει;... Μυρίζει! Έτσι είναι αυτά τα πράγματα. Κι εγώ αγαπάω μία δεκαεννέα χρόνια αλλά δεν με θέλει. |
||
Σταυρίδης: Καλύτερα. Καλύτερα. Γιατί και μένα η δικιά μου που με θέλει, άστα να παν στο διάολο. |
'''Σταυρίδης''': Καλύτερα. Καλύτερα. Γιατί και μένα η δικιά μου που με θέλει, άστα να παν στο διάολο. |
||
Γκιωνάκης: Ουφ... |
'''Γκιωνάκης''': Ουφ... |
||
Σταυρίδης: Δε μου λες! |
'''Σταυρίδης''': Δε μου λες! |
||
Γκιωνάκης: Ορίστε! |
'''Γκιωνάκης''': Ορίστε! |
||
Σταυρίδης: Πού πέφτουνε αυτά τα πευκάκια; |
'''Σταυρίδης''': Πού πέφτουνε αυτά τα πευκάκια; |
||
Γκιωνάκης: Από δω πάνω, ολούθε. |
'''Γκιωνάκης''': Από δω πάνω, ολούθε. |
||
Σταυρίδης: Ολούθε; |
'''Σταυρίδης''': Ολούθε; |
||
Γκιωνάκης: Ναι ολούθε. |
'''Γκιωνάκης''': Ναι ολούθε. |
||
Σταυρίδης: Κι έτσι και νυχτωθούν στην αμμουδιά ε; |
'''Σταυρίδης''': Κι έτσι και νυχτωθούν στην αμμουδιά ε; |
||
Γκιωνάκης: Από δω κάτω, ολούθε. |
'''Γκιωνάκης''': Από δω κάτω, ολούθε. |
||
Σταυρίδης: Ολούθε; |
'''Σταυρίδης''': Ολούθε; |
||
Γκιωνάκης: Ναι... |
'''Γκιωνάκης''': Ναι... |
||
Σταυρίδης: Ωστε έτσι λοιπόν μαντάμ ε; |
'''Σταυρίδης''': Ωστε έτσι λοιπόν μαντάμ ε; |
||
Γκιωνάκης: Ορίστε; |
'''Γκιωνάκης''': Ορίστε; |
||
Σταυρίδης: Έτσι μαντάμ, στην Χαλκίδα με νόμισες εμένα και μου ήρθες στους Αγίους Θεοδώρους για να αλωνίσεις. |
'''Σταυρίδης''': Έτσι μαντάμ, στην Χαλκίδα με νόμισες εμένα και μου ήρθες στους Αγίους Θεοδώρους για να αλωνίσεις. |
||
Γκιωνάκης: Χρόνια έχω εγώ εδώ. |
'''Γκιωνάκης''': Χρόνια έχω εγώ εδώ. |
||
Σταυρίδης: Αμ αγαπάει ο θεός τον κλέφτη, αγαπάει και τον νοικοκύρη! |
'''Σταυρίδης''': Αμ αγαπάει ο θεός τον κλέφτη, αγαπάει και τον νοικοκύρη! |
||
Γκιωνάκης: Κι εγώ αγαπάω μία δεκαεννέα χρόνια... |
'''Γκιωνάκης''': Κι εγώ αγαπάω μία δεκαεννέα χρόνια... |
||
Σταυρίδης: Ρε α στο διάολο... |
'''Σταυρίδης''': Ρε α στο διάολο... |
||
Γκιωνάκης: Τι θέλω κι ανακατεύομαι... |
'''Γκιωνάκης''': Τι θέλω κι ανακατεύομαι... |
||
[[Κατηγορία:Κινηματογράφος|Κιτρινα γαντια]] |
[[Κατηγορία:Κινηματογράφος|Κιτρινα γαντια]] |
Αναθεώρηση της 10:26, 7 Δεκεμβρίου 2011
Τα Κίτρινα γάντια είναι ελληνική ασπρόμαυρη κινηματογραφική παραγωγή (ταινία) της Φίνος Φιλμ με θέμα την παθολογική συζυγική ζήλια.
Χαρακτηριστικές ατάκες Σταυρίδη - Γκιωνάκη
Σταυρίδης: Ποιος είναι εδώ;
Γκιωνάκης: Εμείς οι δύο!
Σταυρίδης: Άχου κάτι τσαχπινιές!
Γκιωνάκης: Τι θέτε;... Θέτε τίποτα;
Σταυρίδης: Έχεις μια πορτοκαλάδα ρε;
Γκιωνάκης: Πορτοκαλάδα θέτε;
Σταυρίδης: Ναι ρε.
Γκιωνάκης: Από πορτοκάλια;
Σταυρίδης: Όχι από μούσμουλα.
Γκιωνάκης: Καλό.
Σταυρίδης: Να που το ρίξαμε κι οι δυό τις τσαχπινιές και πως θα βγάλουμε άκρη...
Γκιωνάκης: Ναι...
Σταυρίδης: Φέρε μια πορτοκαλάδα ρε.
Γκιωνάκης: Πορτοκαλάδα θέτε;
Σταυρίδης: Πορτοκαλάδα... Λεμονάδα...
Γκιωνάκης: Λεμονάδα θέτε;
Σταυρίδης: Άντε λεμονάδα.
Γκιωνάκης: Από λεμόνια;
Σταυρίδης: Ώ ρε τι θα γίνω 'γω με δαύτον! Ρε έχεις μια γκαζόζα;
Γκιωνάκης: Γκαζόζα θέτε;
Σταυρίδης: Γκαζόζα... σόδα...
Γκιωνάκης: Σόδα θέτε;
Σταυρίδης: Ω ρε τι θα γίνω εγώ με σένανε!
Γκιωνάκης: Ε τι; μια μου λέτε λ...εμονάδα, μια π...ορτοκαλάδα, μια σ...όδα, ε τι θέτε;
Σταυρίδης: Άκου δω! Μια κι έξω! Πορτοκαλάδα!
Γκιωνάκης: Πορτοκαλάδα θέτε;
Σταυρίδης: Αα στάσου ααα! Μη το ξαναπάμε απ΄ την αρχή!
Γκιωνάκης: Πορτοκαλάδα θέτε;
Σταυρίδης: Πορτοκαλάδα!
Γκιωνάκης: Να σας δώκω
Σταυρίδης: Άιντε δώκε μου τέλος πάντων να ξαμπερδεύουμε.
Σταυρίδης: Ρε συ, ο Παλαιών Πατρών Γερμανός είναι αυτός;
Γκιωνάκης: Τσου. Έλληνας είναι!
Σταυρίδης: Κατάλαβα... (βλέπει τα γάντια)
Σταυρίδης: Αμάν! Ρε συ!
Γκιωνάκης: Τι με θέτε;
Σταυρίδης: Ποιος καθόταν εδώ;
Γκιωνάκης: Πού;
Σταυρίδης: Σ' αυτό εδώ το τραπέζι.
Γκιωνάκης: Στο τραπέζι;
Σταυρίδης: Ναι.
Γκιωνάκης: Κανένας. Κάθονται στα τραπέζια οι άνθρωποι; Χε χε...
Σταυρίδης: Ποιος καθόταν εδώ μωρέ;
Γκιωνάκης: Στο τραπέζι;
Σταυρίδης: Όχι! Στις καρέκλες.
Γκιωνάκης: Α! Στις καρέκλες! Στις καρέκλες μάλιστα. Αλλά εσείς μου λέτε στο τραπέζι. Στο τραπέζι δεν κάθονται οι άνθρωποι.
Σταυρίδης: Ρε παναθεμά τον! Βρε λεβέντη μου σ΄ αυτές εδώ τις καρέκλες, που είναι και οι δυό πορτοκαλάδες, ποιος καθότανε;
Γκιωνάκης: Εδώ;
Σταυρίδης: Ναι!
Γκιωνάκης: Που είναι και οι δυό πορτοκαλάδες;
Σταυρίδης: Ναι!
Γκιωνάκης: Ποιος καθότανε;
Σταυρίδης: Ναι!!!
Γκιωνάκης: Δεν ξέρω...
Σταυρίδης: Πώς δεν ξέρεις; Πώς δεν ξέρεις δηλαδή;
Γκιωνάκης: Ε πού θέλετε να ξέρω; Εγώ δεν ήμουνα εδώ. Η κυρά Θοδώρα ήτανε. Αλλά πάλι... δυο πορτοκαλάδες... ε, δυο θα 'τανε. κάνα ζευγαράκι θα 'τανε.
Σταυρίδης: Ζευγαράκι ε;
Γκιωνάκης: Ε, πώς; Έρχονται πολλά ζευγάρια εδώ.
Σταυρίδης: Πολλά ε;
Γκιωνάκης: Πολλά πολλά...
Σταυρίδης: Και δε μου λες... Αυτό το ζευγαράκι που καθόταν εδώ στο τραπέζι...
Γκιωνάκης: Στο τραπέζι;
Σταυρίδης: Στις καρέκλες! Στις καρέκλες, πανάθεμά σε! Στις καρέκλες! Λοιπόν. Λέω, αυτό το ζευγαράκι που καθόταν εδώ...
Γκιωνάκης: Στις... στις καρέκλες...
Σταυρίδης: Στις καρέκλες! Στις καρέκλες! Πάει και τέλειωσε! Στις καρέκλες! Τις καρδιές μας θα χαλάσουμε τώρα;
Γκιωνάκης: Μά'ιστα...
Σταυρίδης: Είμαστε άντρες και τον λόγο μας τον κρατάμε.
Γκιωνάκης: Μά'ιστα.
Σταυρίδης: Στις καρέκλες!
Γκιωνάκης: Μά'ιστα.
Σταυρίδης: Τι μάλιστα μωρε;
Γκιωνάκης: Ε, τί θέτε τώρα;
Σταυρίδης: Μωρέ σε ρωτάω μωρέ... Αυτό το ζευγαράκι που καθόταν εδώ, που στο διάολο πάει τώρα;
Γκιωνάκης: Ε, ζευγαράκι είναι... θα 'χει πάει κατά τα πευκάκια.
Σταυρίδης: Κατά τα πευκάκια;
Γκιωνάκης: Ναι, τα ζευγαράκια την ημέρα τραβάνε κατά τα πευκάκια, και το βράδυ κατά την αμμουδιά.
Σταυρίδης: Ώστε έτσι λοιπόν τα ζευγαράκια... Είτε μέρα είναι είτε νύχτα είναι, την κουτσουκέλα τους θα την κάνουν ε; (Μυρίζει τα γάντια)
Γκιωνάκης: Μυρίζει; Μυρίζει;... Μυρίζει! Έτσι είναι αυτά τα πράγματα. Κι εγώ αγαπάω μία δεκαεννέα χρόνια αλλά δεν με θέλει.
Σταυρίδης: Καλύτερα. Καλύτερα. Γιατί και μένα η δικιά μου που με θέλει, άστα να παν στο διάολο.
Γκιωνάκης: Ουφ...
Σταυρίδης: Δε μου λες!
Γκιωνάκης: Ορίστε!
Σταυρίδης: Πού πέφτουνε αυτά τα πευκάκια;
Γκιωνάκης: Από δω πάνω, ολούθε.
Σταυρίδης: Ολούθε;
Γκιωνάκης: Ναι ολούθε.
Σταυρίδης: Κι έτσι και νυχτωθούν στην αμμουδιά ε;
Γκιωνάκης: Από δω κάτω, ολούθε.
Σταυρίδης: Ολούθε;
Γκιωνάκης: Ναι...
Σταυρίδης: Ωστε έτσι λοιπόν μαντάμ ε;
Γκιωνάκης: Ορίστε;
Σταυρίδης: Έτσι μαντάμ, στην Χαλκίδα με νόμισες εμένα και μου ήρθες στους Αγίους Θεοδώρους για να αλωνίσεις.
Γκιωνάκης: Χρόνια έχω εγώ εδώ.
Σταυρίδης: Αμ αγαπάει ο θεός τον κλέφτη, αγαπάει και τον νοικοκύρη!
Γκιωνάκης: Κι εγώ αγαπάω μία δεκαεννέα χρόνια...
Σταυρίδης: Ρε α στο διάολο...
Γκιωνάκης: Τι θέλω κι ανακατεύομαι...