Τζέιμς Τζόυς

Τζέιμς Τζόυς

Ο Τζέιμς Τζόυς (James Augustine Aloysius Joyce, 2 Φεβρουαρίου 1882 - 13 Ιανουαρίου 1941) ήταν Ιρλανδός συγγραφέας και ποιητής. Θεωρείται ένας από τους κορυφαίους λογοτέχνες του 20ού αιώνα.

Αποφθέγματα

• Δεν υπάρχει φιλοσοφία ή αίρεση που να φέρνει σε μεγαλύτερη απόγνωση την εκκλησία, απ' όσο τη φέρνει ο άνθρωπος.
  • There is no heresy or no philosophy which is so abhorrent to the church as a human being.
  • Επιστολή προς την Augusta Gregory (22 Νοεμβρίου 1902), από το James Joyce του Richard Ellmann, Oxford University Press, 1982, ISBN 0195031032, σελ. 107

Δουβλινέζοι (1914)

• Κάθε βράδυ, καθώς αναθώριζα και κοίταζα το παράθυρο, ψιθύριζα από μέσα μου τη λέξη «παράλυση». Πάντα αντηχούσε παράξενα στ' αυτιά μου, όπως η λέξη «γνώμων» στον Ευκλείδη, κι η λέξη «σιμωνία» στην κατήχηση. Και τώρα αντηχούσε σαν τ' όνομα κάποιας κακόβουλης κι αμαρτωλής οντότητας. Με γέμιζε φόβο, κι ωστόσο λαχταρούσα να 'μουνα πιο κοντά της και να κοίταζα το θανατερό της έργο.
  • Every night as I gazed up at the window I said to myself softly the word paralysis. It had always sounded strangely in my ears, like the word gnomon in the Euclid and the word simony in the Catechism. But now it sounded to me like the name of some maleficent and sinful being. It filled me with fear, and yet I longed to be nearer to it and to look upon its deadly work.
  • μετάφρ. Κοσμάς Πολίτης, εκδ. Γκοβόστη (1988) κεφ. «Οι αδελφές», σελ. 9

• Δεν ήταν βέβαιος ποια ιδέα ήθελε να εκφράσει, αλλά πίστευε πως μια ποιητική στιγμή τον είχε αγγίξει, πως είχε ζωντανέψει μέσα του σαν ένα βρέφος ελπίδας. Προχώρησε θαρραλέα.
  • He was not sure what idea he wished to express but the thought that a poetic moment had touched upon him took life within him like an infant hope. He stepped onward bravely.
  • μετάφρ. Κοσμάς Πολίτης, εκδ. Γκοβόστη (1988) κεφ. «Ένα συννεφάκι», σελ. 75

• Όλα, ένα - ένα, γίνονταν σκιές. Καλύτερα να περάσεις θαρραλέα σ' εκείνον τον άλλο κόσμο, μέσα στην αποθέωση κάποιου μεγάλου έρωτα, παρά να σβήνεις και να μαραίνεσαι με τα γερατειά.
  • One by one they were all becoming shades. Better pass boldly into that other world, in the full glory of some passion, than fade and wither dismally with age.
  • μετάφρ. Κοσμάς Πολίτης, εκδ. Γκοβόστη (1988) κεφ. «Ο νεκρός», σελ. 214

• Το είναι του ατονούσε σιγά - σιγά όσο άκουγε το χιόνι να πέφτει ανάλαφρα πάνω στο σύμπαν, να πέφτει ανάλαφρα σαν ερχομός του τελειωτικού τους τέλους, πάνω σε όλους τους ζωντανούς και τους νεκρούς.
  • His soul swooned slowly as he heard the snow falling faintly through the universe and faintly falling, like the descent of their last end, upon all the living and the dead.
  • Δουβλινέζοι (1914) , μετάφρ. Κοσμάς Πολίτης, εκδ. Γκοβόστη (1988) κεφ. «Ο νεκρός», σελ. 216

Οδυσσέας (1922)

• Η Ιστορία, είπε ο Στέφανος, είναι ένας εφιάλτης από τον οποίο προσπαθώ να ξυπνήσω.
  • History, Stephen said, is a nightmare from which I am trying to awake.
  • κεφ. 2: Νέστωρ

• Ένας ευφυής άνθρωπος δεν κάνει λάθη. Τα λάθη του είναι ηθελημένα και αποτελούν πύλες ανακάλυψης.
  • A man of genius makes no mistakes. His errors are volitional and are the portals of discovery.
  • κεφ. 9: Σκύλλα και Χάρυβδη