Της κακομοίρας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από Βικιφθέγματα
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
-ψωνισες αφεντικο;<p>
- Ψωνισες αφεντικο;<p>
-μαλιστα ψωνισαμε κυριε Ζηκο ψωνισαμε<p>
- Μαλιστα ψωνισαμε κυριε Ζηκο ψωνισαμε<p>
-και τι πηρες;<p>
- Και τι πηρες;<p>
-διαφορα!καλτσες,γραβατες,υπακαμισο!<p>
- Διαφορα!καλτσες,γραβατες,υπακαμισο!<p>
-γιατι το λες υποκαμισο;υπολοχαγος ειναι;<p>
- Γιατι το λες υποκαμισο;υπολοχαγος ειναι;<p>
-αντε φυγε ρε!<p>
- Αντε φυγε ρε!<p>
-τι χρωμα το πηρες;<p>
- Τι χρωμα το πηρες;<p>
-ασπρο<p>
- Ασπρο.<p>
-γιατι δεν επερνες και ενα μαυρο;
- Γιατι δεν επερνες και ενα μαυρο;
το μαυρο θα φορεσεις πρωτα!<p>
Το μαυρο θα φορεσεις πρωτα!<p>
-Ζηκο!!!!!<p>
- Ζηκο!!!!!<p>
-τα πηρες ολα δηλαδη!<p>
- Τα πηρες ολα δηλαδη!<p>
-ναι!<p>
- Ναι!<p>
-ξεχασες το σπουδαιοτερο!<p>
- Ξεχασες το σπουδαιοτερο!<p>
-τι;<p>
- Τι;<p>
-σαμαρι πηρες;<p>
- Σαμαρι πηρες;<p>


----
----
Ζήκος:Γιατί μουντζώνεις εσύ, αφεντικό; Γιατί μουντζώνεις;<br>
Ζήκος: Γιατί μουντζώνεις εσύ, αφεντικό; Γιατί μουντζώνεις;<br>
κυρ Παντελής:Πού 'σουνα ρε;<br>
Κυρ-Παντελής: Πού 'σουνα ρε;<br>
Ζ:Ρε; Ποιόν είπες ρε; Ρε εμένα; Με το ρε δεν σου επιτρέπω να μου μιλάς , εμένα, εγώ το ρε δεν το σηκώνω. Ούτε ρε δέχομαι, ούτε χειρονομίες δέχομαι , εγώ.<br>
Ζ: Ρε; Ποιόν είπες ρε; Ρε εμένα; Με το ρε δεν σου επιτρέπω να μου μιλάς, εμένα, εγώ το ρε δεν το σηκώνω. Ούτε ρε δέχομα, ούτε χειρονομίες δέχομαι, εγώ.<br>
Π:Εσύ μου κάνεις χειρονομίες!<br>
Π: Εσύ μου κάνεις χειρονομίες!<br>
Ζ:Σου κάνω χειρονομίες για να μη μου κάνεις εσύ. Ούτε ρε σηκώνω εγώ, τ' άκουσες;<br>
Ζ: Σου κάνω χειρονομίες για να μη μου κάνεις εσύ. Ούτε ρε σηκώνω εγώ, τ' άκουσες;<br>
<br>
<br>
----
----


Π:Ήταν ένα ανοιξιάτικο πρωϊνο και εγώ ξεφόρτωνα σαρδέλες.<br>
Π: Ήταν ένα ανοιξιάτικο πρωϊνο και εγώ ξεφόρτωνα σαρδέλες.<br>
Ζ:Τι κρίμα να μην είμαι εκεί να σε φωτογραφίσω, ρε κερατά.<br>
Ζ: Τι κρίμα να μην είμαι εκεί να σε φωτογραφίσω, ρε κερατά.<br>
Π:Εξ' αίφνης κάτω απο το γαλάζιο τ' ουρανού, τη βλέπω να στρίβει τη γωνία και τάκα τάκα τα τακουνάκια στο τσιμέντο στα πλακάκια.<br>
Π: Εξ' αίφνης κάτω απο το γαλάζιο τ' ουρανού, τη βλέπω να στρίβει τη γωνία και τάκα τάκα τα τακουνάκια στο τσιμέντο στα πλακάκια.<br>
Ζ:Πιδί φέρε ένα λουκούμι στο παιδί.(παύση) Έφτασεεε!<br>
Ζ: Πιδί φέρε ένα λουκούμι στο παιδί.(παύση) Έφτασεεε!<br>
Π:Αυτό ήτανε, είμαι ο πιο δυστυχισμένος άνθρωπος των βαλκανίων. Ένας σύφουνας ξερίζωσε το λογικό μου, μια θύελλα ξεθεμέλιωσε την καρδιά μου, μια πυρκαγιά πυρπόλησε την ψυχή μου και ένα αστραπόβροντοοο...<br>
Π: Αυτό ήτανε, είμαι ο πιο δυστυχισμένος άνθρωπος των βαλκανίων. Ένας σύφουνας ξερίζωσε το λογικό μου, μια θύελλα ξεθεμέλιωσε την καρδιά μου, μια πυρκαγιά πυρπόλησε την ψυχή μου και ένα αστραπόβροντοοο...<br>
Ζ:Ππρρρρρρρ... μα δεν εντρέπεσαι;Τι κάνεις τώρα; Το μαντρόσκυλο του μαγαζιού κάνεις τώρα; Τι του λες έν' αστραπόβροντο, πες του το αμανετζίδικα τον άνθρωπο, αμανετζίδικα. (μελωδικά:αμανές) Κι ένα αστραπόοοοοβροντοοοοο με ντεεεε κι αρεεεεμμ, να το πιάσεις τεκετζίδικα
Ζ: Ππρρρρρρρ... μα δεν εντρέπεσαι;Τι κάνεις τώρα; Το μαντρόσκυλο του μαγαζιού κάνεις τώρα; Τι του λες έν' αστραπόβροντο, πες του το αμανετζίδικα τον άνθρωπο, αμανετζίδικα. (μελωδικά:αμανές) Κι ένα αστραπόοοοοβροντοοοοο με ντεεεε κι αρεεεεμμ, να το πιάσεις τεκετζίδικα
(μελωδικά:ρεμπέτικο βαρύ)Κι ένα αστραπόκοκο ντο κοκοκοβροντο...<br>
(μελωδικά:ρεμπέτικο βαρύ). Κι ένα αστραπόκοκο ντο κοκοκοβροντο...<br>
<br>
<br>



Αναθεώρηση της 09:39, 13 Σεπτεμβρίου 2006

- Ψωνισες αφεντικο;

- Μαλιστα ψωνισαμε κυριε Ζηκο ψωνισαμε

- Και τι πηρες;

- Διαφορα!καλτσες,γραβατες,υπακαμισο!

- Γιατι το λες υποκαμισο;υπολοχαγος ειναι;

- Αντε φυγε ρε!

- Τι χρωμα το πηρες;

- Ασπρο.

- Γιατι δεν επερνες και ενα μαυρο; Το μαυρο θα φορεσεις πρωτα!

- Ζηκο!!!!!

- Τα πηρες ολα δηλαδη!

- Ναι!

- Ξεχασες το σπουδαιοτερο!

- Τι;

- Σαμαρι πηρες;


Ζήκος: Γιατί μουντζώνεις εσύ, αφεντικό; Γιατί μουντζώνεις;
Κυρ-Παντελής: Πού 'σουνα ρε;
Ζ: Ρε; Ποιόν είπες ρε; Ρε εμένα; Με το ρε δεν σου επιτρέπω να μου μιλάς, εμένα, εγώ το ρε δεν το σηκώνω. Ούτε ρε δέχομα, ούτε χειρονομίες δέχομαι, εγώ.
Π: Εσύ μου κάνεις χειρονομίες!
Ζ: Σου κάνω χειρονομίες για να μη μου κάνεις εσύ. Ούτε ρε σηκώνω εγώ, τ' άκουσες;


Π: Ήταν ένα ανοιξιάτικο πρωϊνο και εγώ ξεφόρτωνα σαρδέλες.
Ζ: Τι κρίμα να μην είμαι εκεί να σε φωτογραφίσω, ρε κερατά.
Π: Εξ' αίφνης κάτω απο το γαλάζιο τ' ουρανού, τη βλέπω να στρίβει τη γωνία και τάκα τάκα τα τακουνάκια στο τσιμέντο στα πλακάκια.
Ζ: Πιδί φέρε ένα λουκούμι στο παιδί.(παύση) Έφτασεεε!
Π: Αυτό ήτανε, είμαι ο πιο δυστυχισμένος άνθρωπος των βαλκανίων. Ένας σύφουνας ξερίζωσε το λογικό μου, μια θύελλα ξεθεμέλιωσε την καρδιά μου, μια πυρκαγιά πυρπόλησε την ψυχή μου και ένα αστραπόβροντοοο...
Ζ: Ππρρρρρρρ... μα δεν εντρέπεσαι;Τι κάνεις τώρα; Το μαντρόσκυλο του μαγαζιού κάνεις τώρα; Τι του λες έν' αστραπόβροντο, πες του το αμανετζίδικα τον άνθρωπο, αμανετζίδικα. (μελωδικά:αμανές) Κι ένα αστραπόοοοοβροντοοοοο με ντεεεε κι αρεεεεμμ, να το πιάσεις τεκετζίδικα (μελωδικά:ρεμπέτικο βαρύ). Κι ένα αστραπόκοκο ντο κοκοκοβροντο...